Zespół nadpobudliwości psychoruchowej z deficytem uwagi, czyli ADHD, to zaburzenie, które sprawia, że dzieciom niezwykle trudno jest skoncentrować się na zadaniach, zwracać uwagę, siedzieć spokojnie i kontrolować impulsywne zachowania. Podczas gdy niektóre dzieci wykazują głównie zachowania nieuważne, a inne głównie nadpobudliwe i impulsywne, większość osób z ADHD ma kombinację obu tych zachowań, co może bardzo utrudniać im funkcjonowanie w szkole i powodować wiele konfliktów w domu.
Objawy ADHD nadpobudliwego lub impulsywnego
- Fidgeting lub squirming, problemy z pozostaniem w jednym miejscu lub czekaniem na swoją kolej
- Nadmierne bieganie i wspinanie się
- Problemy z cichą zabawą
- Ogromna niecierpliwość
- Wydaje się, że zawsze jest “w ruchu” lub “napędzany silnikiem”
- Nadmierne mówienie lub przerywanie, wymawianie odpowiedzi
Objawy nieuważnego ADHD
- Popełnia nieostrożne błędy
- Łatwo się rozprasza
- Ma trudności z wykonywaniem poleceń
- Wydaje się, że nie słucha, gdy mówi się do niego bezpośrednio
- Ma problemy z organizacją
- Unika lub nie lubi długotrwałego wysiłku
- Zapomina, ciągle coś gubi
Leczenie ADHD i prognozy
W większości przypadków pierwszą linią leczenia ADHD są leki, które pomagają dzieciom skoncentrować się i ograniczyć impulsywność. Środki psychostymulujące, takie jak metylofenidat (Ritalin) i dekstroamfetamina (Adderall) są powszechnie stosowane w celu stymulowania produkcji neuroprzekaźników, które regulują uwagę i kontrolę impulsów.
Czasami w połączeniu z lekami stosuje się terapię behawioralną. Terapia interakcji rodzic-dziecko i inne formy treningu rodzicielskiego uczą rodziców, jak pielęgnować dobre zachowania, minimalizując jednocześnie zachowania impulsywne lub nieuważne. Gdy dziecko jest wystarczająco duże, terapia poznawczo-behawioralna może pomóc nauczyć je kontrolować swoje zachowania poprzez zrozumienie, jak wpływają na nie jego myśli i uczucia.
