Większość rodziców, zwłaszcza młodych rodziców, chce dla swojego dziecka tego, co najlepsze. We wczesnych stadiach rozwoju wszelkie „nienormalne” zachowania mogą być zastanawiające. Chociaż ADHD zazwyczaj nie jest zauważalne u małych dzieci, ważne jest, aby rozumieć objawy w miarę starzenia się dziecka.
OBJAWY ADHD
Eksperci dzielą ADHD na trzy kategorie (typy):
- Nieuwaga
- Nadpobudliwość / Impulsywność
- Połączenie obu typów
Każda kategoria ma swój własny, unikalny zestaw objawów. Oto niektóre objawy, które mogą wystąpić u dziecka z ADHD:
- Trudność w skupieniu się na zadaniu
- Kłopoty z zarządzaniem czasem
- Walczy o uporządkowanie myśli, pomysłów i planów
- Zapominanie
- Nadmierny ruch
- Działanie na impulsywne myśli
- Niewyjaśnione wahania nastroju
Jeśli są to niektóre z objawów, których może doświadczyć osoba z ADHD, jakie są objawy widoczne z zewnętrznej perspektywy, szczególnie w przypadku dzieci?
Omawiając objawy ADHD u małych dzieci, 5-letnie dzieci mogą być dobrym punktem wyjścia. Biorąc pod uwagę znaczenie dla rozwoju osobowości w tym czasie, objawy ADHD mogą stać się bardziej powszechne.
Objawy ADHD mogą się nieco różnić. Wynika to częściowo z tego, jak zmieniają się nasze zachowania wraz z wiekiem.
Na przykład, w zależności od tego, jak doszło do ADHD, dziecko może zostać opisane jako „uciążliwe”, podczas gdy osoba dorosła z ADHD może zostać opisana jako „rozproszona”.
Niezależnie od tego, czy jesteś rodzicem, czy opiekunem małego dziecka, które może mieć ADHD, czy też opiekunem przedszkolnym próbującym zrozumieć objawy ADHD u małych dzieci, oto kilka ważnych zachowań, na które należy zwrócić uwagę podczas próby rozpoznania ADHD.
- Trudność na zmianę i / lub oczekiwanie na swoją kolej
- Częste marzenia
- Wiercenie się lub stymulowanie zachowań
- Wybuchy emocjonalne
- Pozorowanie popełnia błędów
Objawy ADHD u dzieci często stają się bardziej widoczne w środowisku szkolnym, ale ważne jest, aby zidentyfikować je jak najwcześniej, aby pomóc dziecku odnieść sukces w klasie.
Wiele małych dzieci może zmagać się z uwagą, mieć nadmierną energię lub dokonywać impulsywnych wyborów. Objawy ADHD u dzieci w wieku 5 lat można całkowicie przeoczyć ze względu na powszechność tych objawów. Biorąc pod uwagę, że płat czołowy jest wciąż na tak wczesnym etapie rozwoju, trudno jest ocenić, jakie zachowania są „normalne” lub neurotypowe u dziecka.
Jak działa mózg?
Chociaż nie jest w pełni rozwinięty do 25 roku życia, płat czołowy jest odpowiedzialny za wezwania do oceny, organizację, mowę, pamięć, emocje, ruchy dobrowolne, kontrolę impulsów, zdolności społeczne i regulację motywacji / centrum nagrody.
Zasadniczo płat czołowy jest odpowiedzialny za wszystkie funkcje wykonawcze.
Mózg z ADHD ma wszystkie te same neuroprzekaźniki co mózg bez, jednak w mózgu z ADHD te neuroprzekaźniki nie zawsze sygnalizują mózgowi, aby wykonać niektóre z tych poleceń wykonawczych.
ADD vs. ADHD vs. Autyzm
ADD i ADHD są nadal często mylone, ponieważ nazwy zaburzeń zmieniały się na przestrzeni lat. ADD (zespół deficytu uwagi) jest obecnie uważany za ADHD – typ nieuważny.
Osoba z ADHD technicznie nie musi być nadpobudliwa, aby zostać zdiagnozowana. ADHD to parasol obejmujący typ nieuważny, hiperaktywny / impulsywny lub typ mieszany.
Biorąc pod uwagę, że ADHD może objawiać się różnie u różnych osób, może być trudniej się obejść bez elementów nadpobudliwości.
Szczególnie w przypadku małych dzieci rodzice i opiekunowie mogą często mieć trudności z rozróżnieniem między ADHD a autyzmem.
CZY ADHD JEST FORMĄ AUTYZMU?
W zależności od tego, jak ADHD utrwaliło się u dziecka, często może wydawać się podobne do ASD (zaburzenia ze spektrum autyzmu). Chociaż dziecko z autyzmem może również mieć ADHD, nie można ich stosować zamiennie.
ASD ma bardzo szczegółowe kryteria, które należy spełnić, aby uzyskać oficjalną diagnozę.
- Umiejętności społeczne : osoba z ASD może mieć bardziej „nienormalne” podejście do otoczenia społecznego, w tym między innymi:
- Problem z zainicjowaniem rozmowy lub prowadzeniem rozmowy
- Rozwiązywanie problemów z zainteresowaniami
- Brak niewerbalnych wskazówek
- Zmaga się ze zrozumieniem relacji i dlatego ma trudności z ich utrzymaniem
- Ograniczone i / lub powtarzalne : jak poważne są zachowania i jakie są wzorce?
- Nieobecność z rutyną i brak elastyczności w robieniu czegoś innego
- Czasami powtarzające się zachowania motoryczne (stymulowanie – patrz poniżej)
- Przywiązanie do bardzo specyficznych i niezwykłych obiektów
- Reaktywność zmysłów i nadmierna stymulacja
- Wcześniej istniejące objawy nie mogą występować w młodym wieku, nawet jeśli nie zostały zidentyfikowane, w celu postawienia diagnozy.
- Uczenie się : Objawy mają duży wpływ na zdolność osoby do uczenia się, pracy lub działania w życiu codziennym.
- Wyjątkowość : objawów nie można wytłumaczyć zaburzeniem rozwoju intelektualnego.
ASD nazywane jest zaburzeniem ze spektrum autyzmu z bardzo ważnego powodu: jest to spektrum. Każde dziecko może mieć bardzo różne sposoby przedstawiania tych objawów. W rzeczywistości autyzm może wyglądać bardzo różnie u każdego dziecka.
Co to jest Stimming?
Stymulacja lub autostymulacja to fizyczne zachowanie używane czasami jako mechanizm radzenia sobie, odwrócenie uwagi lub złagodzenie nudy, jako środek przetwarzania sensorycznego.
Stimming w ASD vs. ADHD:
- ASD
- Trzepotanie rąk
- Kołysanie
- Klaskanie
- Agresywne mruganie
- Powtarzalne ruchy
- Powtarzanie zwrotów słownych lub buczenie
- ADHD
- Potrząsanie nogami
- Stukanie piórem lub ołówkiem
- Niezamierzone patrzenie
- Nadmierne zarysowanie lub szorowanie
- Obgryzać paznokcie
- Ciągnięcie za włosy
Wiele osób od czasu do czasu doświadcza zachowań stymulujących. Ale różnice w zachowaniach stymulujących dziecko z ASD w porównaniu z dzieckiem z ADHD mogą być sygnałem ostrzegawczym dla wstępnej diagnozy.
W przeciwieństwie do ADHD, autyzm można wykryć już w wieku 18 miesięcy i można go zdiagnozować u dziecka już w wieku 1 roku. Podczas gdy w przypadku ADHD diagnoza nastąpi nieco później w dzieciństwie.
Czy dwulatek może mieć ADHD?
Naukowcy twierdzą, że osoba z ADHD prawie zawsze rodzi się z chorobą. Chociaż wpływ na środowisko i wczesny rozwój może odgrywać rolę w objawach ADHD, zaburzenie to ma głównie podłoże genetyczne. Dodatkowo rodzic z ADHD ma 50% szans na przekazanie go swojemu dziecku.
Dlatego TAK. Dwulatek może mieć ADHD. Jednak objawy prawdopodobnie nie będą zauważalne, a diagnoza na tym etapie jest jeszcze mniej prawdopodobna.
Ogólnie ADHD nie będzie miało znaczącego wpływu na dziecko, dopóki nie osiągnie wieku szkolnego, a wtedy ważne jest, aby zauważyć objawy ADHD.
Chłopcy vs. Dziewczyny
Statystycznie u chłopców o wiele częściej zdiagnozowano ADHD. Często stanowiąc przykład zachowań nadpobudliwych lub impulsywnych, znacznie łatwiej jest zidentyfikować objawy twojego chłopca.
Jednak to, że dziewczęta są rzadziej diagnozowane, nie oznacza, że są one mniej narażone na ADHD. W wielu przypadkach dziewczęta nie wykazują zewnętrznych objawów ADHD i dlatego są niedodiagnozowane.
Dlaczego jest to ważne?
Nierozpoznane zaburzenie ADHD może prowadzić do innych problemów ze zdrowiem. Ze względu na trudność dostosowania się do standardów społecznych osoba z ADHD jest również narażona na lęk i / lub depresję.
W rzeczywistości, według Anxiety and Depression Association of America, 50% dorosłych z ADHD również doświadcza ogólnych zaburzeń lękowych.
Diagnoza w wieku od 5 do 12 lat jest idealna. ADHD może być dla niektórych osłabiające i może mieć znaczący wpływ na rozwój dziecka, społeczny i akademicki. Diagnoza w tym wieku pozwala na to, aby objawy rozwinęły się na tyle, aby można je było zidentyfikować, ale również pozostaje na tyle wcześnie, że opiekunowie mogą pomóc dziecku w radzeniu sobie z objawami.
ADHD i odżywianie
Przeciętne dziecko ma zauważalne reakcje na cukier, syrop kukurydziany o wysokiej zawartości fruktozy i / lub kofeinę. Niektórzy nazywają to „odbijaniem się od ścian”. Później ten „haj cukrowy” może zakończyć się „załamaniem cukru”.
W przypadku dziecka z ADHD niewłaściwa dieta może (w niektórych przypadkach) znacznie zaostrzyć objawy ADHD, takie jak nieuwaga, nadpobudliwość i impulsywność.
Wielu rodziców szuka diet eliminacyjnych, diet uzupełniających lub diet minimalistycznych jako rozwiązania dla ich dziecka z ADHD. Niestety, korelacja między ADHD a odżywianiem jest niedostatecznie zbadana i dlatego nie jest wiarygodna jako wystarczające rozwiązanie dla ADHD.
Chociaż rola jedzenia w ograniczaniu objawów ADHD jest nadal niejasna, zapewnienie zbilansowanej, pożywnej diety dla dziecka nigdy nie zaszkodzi.
Czy można „wyrosnąć z” ADHD?
ADHD jest tradycyjnie rozumiane jako zaburzenie występujące tylko u dzieci. Jednak z biegiem czasu stało się jasne, że tak nie jest. U dorosłych można zdiagnozować ADHD, pomimo niezdiagnozowania w dzieciństwie i wieku młodzieńczym.
Osoba z ADHD nie może „z tego wyrosnąć”. Jednak dzięki odpowiednim narzędziom i wskazówkom ADHD można całkowicie opanować, a wraz z wiekiem objawy mogą ustąpić.
Jak zarządzać ADHD?
Zarządzanie ADHD, szczególnie w przypadku małych dzieci, może stanowić litanię wyzwań. Zapytaj swojego lekarza o test ADHD dla małych dzieci, aby rozpocząć terapię.
W międzyczasie skorzystaj z poniższego łącza, aby wykonać ocenę, czy Twoje dziecko może być zagrożone ADHD.
diagnostyka-umyslu.pl/test-na-adhd
Źródła:
- https://pl.wikipedia.org/wiki/ADHD
