Zaburzenia depresyjne są jednymi z najczęstszych zaburzeń psychicznych, zaraz po zaburzeniach lękowych. Nie wszyscy jednak zdają sobie sprawę, że istnieją różne rodzaje depresji i różne rodzaje zaburzeń depresyjnych. Rozpoznanie może mieć wpływ na sposób manifestacji objawów, a każde rozpoznanie zaliczane do zaburzeń depresyjnych lub zawierające okresy depresji ma inne kryteria. Poniżej przedstawiono typowe rodzaje depresji i objawy towarzyszące poszczególnym rozpoznaniom.
Poważne zaburzenie depresyjne (MDD)
Według ADAA (Anxiety And Depression Association Of America) poważne zaburzenie depresyjne (MDD) dotyka corocznie 18,1% osób w wieku 18 lat i starszych w Stanach Zjednoczonych. Charakteryzuje się ono obniżonym nastrojem i/lub utratą zainteresowania czynnościami, które wcześniej sprawiały przyjemność.
Objawy
Oto niektóre z potencjalnych objawów MDD:
- Obniżony lub depresyjny nastrój
- Utrata zainteresowania czynnościami, które zwykle sprawiały przyjemność
- Drażliwość
- Zmęczenie lub niepokój
- Zbyt dużo lub zbyt mało snu
- Zmiany apetytu
- Problemy z koncentracją lub skupieniem uwagi
- Nadmierny płacz
- Drętwienie emocjonalne
- Poczucie beznadziejności, winy lub bezwartościowości
Fakty
Poważne zaburzenie depresyjne może wystąpić w każdym wieku. Na dużą depresję mogą zachorować dzieci i nastolatki. Jednak według ADAA (Anxiety And Depression Association Of America) średni wiek zachorowania na MDD wynosi 32,5 roku. Poważne zaburzenie depresyjne diagnozuje się u większej liczby kobiet niż mężczyzn, ale zaburzenie to jest powszechne i może być zdiagnozowane u wszystkich płci.
Uporczywe zaburzenie depresyjne (PDD)
Uporczywe obniżenie nastroju charakteryzuje uporczywe zaburzenie depresyjne lub PDD. Symptomy uporczywego zaburzenia depresyjnego muszą występować przez dwa lata lub dłużej, aby można było postawić diagnozę – stąd nazwa.
Objawy
Potencjalne objawy PDD obejmują:
- Utrzymujący się obniżony nastrój
- Poczucie beznadziejności, bezwartościowości lub winy
- Problemy z koncentracją lub skupieniem uwagi
- Zbyt dużo lub zbyt mało snu
- Zmęczenie lub niski poziom energii
- Zmiany apetytu
- Drażliwość
Fakty
Uporczywe zaburzenie depresyjne jest również określane jako dystymia. Często określa się je jako depresję o niewielkim nasileniu, ale długotrwałą lub przewlekłą. Według National Institute of Mental Health (Narodowy Instytut Zdrowia Psychicznego) około 1,3% osób dorosłych w wieku 18 lat i starszych doświadcza tego stanu.
Zaburzenia dysforyczne przedmiesiączkowe (PMDD)
Przedmiesiączkowe zaburzenie dysforyczne (PMDD) charakteryzuje się nasilonymi objawami PMS i obniżonym nastrojem lub wahaniami nastroju podczas PMS. Nie jest ono tożsame z typowym objawem PMS, ponieważ jest bardziej nasilone. Objawy depresji występujące podczas epizodu mogą być tak intensywne, że dana osoba może nie czuć się sobą i może spędzać ten okres każdego miesiąca, zastanawiając się, co jest z nią nie tak lub czy ten stan będzie trwał wiecznie. Świadomość choroby może bardzo pomóc osobie, która zacznie rozpoznawać te wzorce i rozumieć przyczyny występowania objawów. Objawy mogą czasami negatywnie wpływać na pracę, karierę, naukę i relacje międzyludzkie.
Symptomy
Oto niektóre z potencjalnych objawów PMDD:
- Senność lub zmęczenie
- Przygnębiony nastrój
- Poczucie beznadziejności
- Drażliwość
- Złość lub pobudzenie
- Zbyt dużo lub zbyt mało snu
- Zwiększony niepokój, ataki paniki lub nerwowość
- Poczucie przytłoczenia
- Fizyczne objawy PMS
Fakty
Przedmiesiączkowe zaburzenie dysforyczne (PMDD) rozpoznaje się u kobiet, które miesiączkują. Objawy muszą być obecne przed miesiączką i muszą ustąpić po rozpoczęciu cyklu miesiączkowego lub kilka dni po nim. Dzięki temu można mieć pewność, że nastrój i inne objawy nie są spowodowane innym zaburzeniem psychicznym.
Sezonowe zaburzenie afektywne
W DSM-5 sezonowe zaburzenie afektywne jest uważane za przejaw nawracających dużych zaburzeń depresyjnych o charakterze sezonowym. Oznacza to, że objawy dużego zaburzenia depresyjnego są obecne, ale w sposób sezonowy.
Objawy
Potencjalne objawy sezonowego zaburzenia afektywnego obejmują:
- Obniżony lub przygnębiony nastrój
- Utrata zainteresowania czynnościami, które zwykle sprawiają przyjemność
- Drażliwość
- Zmęczenie lub niepokój
- Zbyt dużo lub zbyt mało snu
- Zmiany apetytu
- Problemy z koncentracją lub skupieniem uwagi
- Poczucie bezwartościowości, winy lub beznadziejności
- Nadmierny płacz
- Drętwienie emocjonalne
Fakty
Wiele osób cierpiących na sezonowe zaburzenie afektywne korzysta z terapii światłem, która pomaga osobie z tym zaburzeniem zmniejszyć lub opanować objawy. Innym często stosowanym sposobem leczenia jest terapia rozmowna. Niektóre osoby decydują się także na przyjmowanie leków na zaburzenie afektywne sezonowe.
Depresja poporodowa
Depresja poporodowa jest formą depresji, która rozpoczyna się podczas lub po ciąży.
Objawy
- Niski lub przygnębiony nastrój
- Utrata zainteresowania czynnościami, które zwykle się lubi
- Drażliwość
- Zmęczenie lub niepokój
- Zbyt dużo lub zbyt mało snu
- Zmiany apetytu
- Problemy z koncentracją lub skupieniem uwagi
- Poczucie bezwartościowości, winy lub beznadziejności
- Drętwienie emocjonalne
- Płacz nadmierny lub bez powodu
- Poczucie, że jest się złą matką
- Odczuwanie ogromnego niepokoju o dziecko
- Poczucie oderwania od dziecka
Fakty
Mówi się, że depresja poporodowa występuje mniej więcej raz na osiem kobiet. Depresja poporodowa może powodować skrajne cierpienie u osób, które właśnie urodziły dziecko, i nie jest to to samo, co “baby blues”. Każde zdiagnozowane zaburzenie psychiczne ma swój kod, który pozwala specjalistom na wystawienie rachunku dla Twojego ubezpieczenia. Kodem rozliczeniowym dla depresji poporodowej jest F53.0.
Zaburzenie dwubiegunowe
W najnowszej wersji DSM zaburzenie dwubiegunowe nie jest wymienione w kategorii zaburzeń depresyjnych. Zamiast tego zaburzenie dwubiegunowe i zaburzenia pokrewne mają swoją własną sekcję w DSM. Istnieją różne rodzaje zaburzeń dwubiegunowych, w tym dwubiegunowe I, dwubiegunowe II i cyklotymia. Choroba dwubiegunowa I jest rozpoznawana u osób, które doświadczyły epizodu maniakalnego. Chorobę dwubiegunową II rozpoznaje się u osób, które doświadczyły epizodu hipomanii, ale nie doświadczyły pełnoobjawowego epizodu maniakalnego. Różnica między manią, a hipomanią polega na stopniu nasilenia objawów.
Objawy
Objawy epizodu hipomanii lub manii mogą obejmować:
- Podwyższony nastrój
- Szybkie mówienie
- Drażliwość lub pobudzenie
- Gonitwę myśli
- Impulsywność lub słabe podejmowanie decyzji
- Zmniejszone zapotrzebowanie na sen
- Rozproszenie uwagi
- Uczucie “podniecenia”
Mania może wywołać psychozę lub epizod psychotyczny, choć nie zawsze tak się dzieje. Hipomania jest łagodniejszą odmianą manii i zazwyczaj jest mniej zauważalna niż pełnoobjawowa mania. Osoba doświadczająca hipomanii doświadcza tych zjawisk w mniejszym stopniu, ale objawy nadal mają wpływ na życie danej osoby, zwłaszcza w przypadku kontrastu i objawów wywoływanych przez epizody depresji.
Objawy epizodu depresyjnego mogą obejmować:
- Niski lub przygnębiony nastrój
- Utrata zainteresowania czynnościami, które zwykle sprawiają przyjemność
- Drażliwość
- Utrata energii lub zmęczenie
- Trudności z zasypianiem lub zbyt długi sen
- Zmiany apetytu
- Problemy z koncentracją lub skupieniem uwagi
- Nadmierny płacz
- Drętwienie emocjonalne
- Poczucie beznadziejności, winy lub bezwartościowości
Fakty
Według National Alliance on Mental Illness (Krajowego Sojuszu na rzecz Chorób Psychicznych, USA), około 2,8% populacji Stanów Zjednoczonych cierpi na chorobę dwubiegunową.
Inne rodzaje depresji
Inne rozpoznawalne rodzaje depresji to zaburzenie dysregulacji nastroju (disruptive mood dysregulation disorder, DMDD) oraz nieokreślone zaburzenia nastroju lub inne określone zaburzenia nastroju. Wizyta u lekarza lub pracownika służby zdrowia psychicznego uprawnionego do diagnozowania zaburzeń psychicznych jest ważna, ponieważ daje pewność, że pacjent otrzyma prawidłową diagnozę.
Postawienie diagnozy depresji
Aby uzyskać diagnozę depresji, należy udać się do psychiatry lub lekarza ogólnego. Wiele osób zaczyna od umówienia się na wizytę u swojego lekarza, aby porozmawiać o swoich objawach. Podczas wizyty u lekarza może zostać postawiona diagnoza, pacjent może otrzymać skierowanie do psychiatry w celu postawienia diagnozy i dokonania oceny, a także może zapytać o możliwość skorzystania z pomocy terapeuty lub doradcy. Postawienie diagnozy depresji nie jest tak inwazyjne, jak mogłoby się wydawać. Na ogół pacjentowi zadaje się serię pytań i na podstawie udzielonych odpowiedzi stawia się diagnozę.
Leczenie depresji
Leczenie depresji zależy od kilku czynników. Depresję można łatwo leczyć, a różne metody leczenia mogą w tym pomóc. Powszechnie stosowanymi metodami leczenia depresji są terapie, takie jak terapia poznawczo-behawioralna (CBT). Aby znaleźć terapeutę, można poszukać w Internecie placówki świadczącej usługi w zakresie zdrowia psychicznego, poprosić lekarza o skierowanie, skontaktować się z ubezpieczycielem lub odwiedzić jego stronę internetową w celu sprawdzenia zakresu ubezpieczenia, a także skorzystać z terapii lub poradnictwa za pośrednictwem instytucji edukacyjnej, organizacji religijnej lub ośrodka społecznego. Możesz także rozważyć skorzystanie z usług firmy oferującej terapię online. Pomocne dla osób cierpiących na depresję mogą być także grupy wsparcia i fora internetowe. Nie zastąpią one wprawdzie terapii, ale przebywanie wśród ludzi, którzy rozumieją sytuację, może być bardzo korzystne. Jeśli cierpisz na depresję, nie jesteś sam i jest dla ciebie nadzieja.
Rozwiąż test na depresję
Czy myślisz, że możesz mieć depresję? Jeśli tak, rozważ wykonanie testu na depresję. Jest on bezpłatny, szybki i poufny. Nasz test depresji jest przeznaczony dla osób powyżej 18 roku życia. Test depresji nie zastępuje profesjonalnej diagnozy, ale jego wypełnienie może być pierwszym krokiem do uzyskania potrzebnego wsparcia.
Więcej informacji:
- mind-diagnostics.org/blog/depression/depression-criteria-what-is-depression
