Czy zastanawiasz się, co to znaczy mieć depresję współwystępującą? Być może zauważyłeś słowo “współwystępująca” podczas badania stanu zdrowia i zastanawiasz się, co ono oznacza, albo usłyszałeś, że ktoś mówi, iż ma współwystępującą depresję i lęk lub depresję i zaburzenia odżywiania, i zastanawiasz się, co to dokładnie oznacza. W tym artykule przedstawimy definicję słowa “współwystępowanie”, opowiemy o zaburzeniach, które często współwystępują u osób z zaburzeniami depresyjnymi, i zastanowimy się, jak rozpoznać, że możesz mieć depresję.
Co oznacza słowo “współwystępujące”?
Według definicji słownikowej Merriam-Webster słowo “współwystępujący” oznacza “występujący jednocześnie z innym stanem chorobowym i zazwyczaj niezależnie od niego”. Mówiąc prostym językiem, jeśli ktoś ma współwystępujące zaburzenia psychiczne, oznacza to, że ma więcej niż jedno zaburzenie lub diagnozę. Na przykład, ktoś może mieć zaburzenia lękowe i zaburzenia nastroju. Jeśli więc ktoś ma współwystępującą depresję, oznacza to, że oprócz depresji ma także inne zaburzenie. Choroby współwystępujące u osób z zaburzeniami depresyjnymi są rzeczywiście bardzo częste. Według badań opublikowanych na stronie internetowej BMC, współwystępujące zaburzenia psychiczne występowały w 64% przypadków łagodnej depresji, 72% przypadków umiarkowanej depresji i 78% przypadków ciężkiej depresji.
Najczęstsze choroby towarzyszące depresji
Przeprowadzono wiele badań nad zaburzeniami depresyjnymi i częstymi współwystępującymi z nimi schorzeniami, w tym fizycznymi i psychicznymi. Oto niektóre z powszechnie występujących chorób towarzyszących depresji:
Zaburzenia lękowe
W opublikowanym w 2018 r. wpisie na blogu National Alliance on mental illness (NAMI) przytoczono badanie, z którego wynika, że około 60% osób z zaburzeniami lękowymi doświadcza również objawów depresji. Zaburzenia lękowe i depresja bardzo często współwystępują ze sobą i często mają podobne metody leczenia. Do typowych zaburzeń lękowych należą: zaburzenie lękowe uogólnione (GAD), zaburzenie lękowe społeczne (SAD), zaburzenie paniczne, mutyzm wybiórczy, zaburzenie lękowe separacyjne i fobie specyficzne.
Objawy lęku mogą obejmować:
- Nadmierne zamartwianie się
- Ataki paniki
- Problemy z zasypianiem
- Problemy z koncentracją
- Natrętne myśli
- Rozmyślania
- Izolacja społeczna lub wycofanie
- Drżenie lub trzęsienie się
- Drażliwość
Ważne jest, aby wiedzieć, że każde zaburzenie lękowe jest inne i że każda osoba z zaburzeniem lękowym doświadcza innych objawów.
Zaburzenia osobowości
Szacuje się, że nawet 83% osób z zaburzeniami osobowości typu borderline (BPD) cierpi również na depresję. Objawy depresji mogą czasami być wskaźnikiem zaburzeń osobowości, jeśli występują w połączeniu z innymi objawami tych zaburzeń. Obecnie w diagnostycznym i statystycznym podręczniku zaburzeń psychicznych (DSM) wyróżnia się trzy grupy zaburzeń osobowości: Klaster A, Klaster B i Klaster C.
Zaburzenia osobowości z grupy A obejmują schizoidalne zaburzenie osobowości, schizotypowe zaburzenie osobowości i paranoidalne zaburzenie osobowości.
Do grupy B zaburzeń osobowości należą: zaburzenie osobowości typu borderline, zaburzenie osobowości typu histrionicznego, narcystyczne zaburzenie osobowości (NPD) i antyspołeczne zaburzenie osobowości.
Do grupy C zaburzeń osobowości należą: unikające zaburzenie osobowości, zależne zaburzenie osobowości i obsesyjno-kompulsywne zaburzenie osobowości (OCPD).
Zaburzenia obsesyjno-kompulsywne (OCD)
Zaburzenie obsesyjno-kompulsyjne (OCD) dotyka około 2,2 miliona osób w wieku 18 lat i starszych w samych Stanach Zjednoczonych. Podobnie jak depresja i zaburzenia lękowe może dotyczyć dzieci i nastolatków. U osób z zaburzeniem obsesyjno-kompulsyjnym często współwystępuje depresja. Podobnie jak w przypadku zaburzeń lękowych i innych zaburzeń psychicznych, leczenie OCD może być w wielu przypadkach podobne do leczenia depresji. Zaburzenie obsesyjno-kompulsywne to zaburzenie, które charakteryzuje się obsesjami, kompulsjami i innymi objawami, takimi jak natrętne myśli lub obrazy. Istnieje wiele różnych podtypów OCD, w tym OCD związane z zanieczyszczeniem, OCD związane z krzywdą, obsesja symetrii w celu sprawdzenia kompulsji, OCD związane z relacjami, OCD związane z religią i czysto obsesyjne OCD, czasami określane jako “czyste O”.
Zaburzenie stresowe pourazowe (PTSD)
Zespół stresu pourazowego (PTSD) to zaburzenie zdrowia psychicznego, które może wystąpić u każdego, kto doświadczył traumatycznego wydarzenia lub był jego świadkiem. Jednak nie u każdego, kto doświadczył traumatycznego wydarzenia, rozwija się PTSD. Badania wskazują, że u około połowy osób, u których zdiagnozowano zespół stresu pourazowego (PTSD), rozpoznaje się także duże zaburzenia depresyjne (MDD). Mówi się, że u jednej na jedenaście osób w pewnym momencie ich życia zostanie zdiagnozowany zespół stresu pourazowego.
Cukrzyca
Mówi się, że jedna na trzy osoby chore na cukrzycę doświadcza depresji. Według Centrum Kontroli Chorób (Center For Disease Control, CDC) osoby, u których zdiagnozowano cukrzycę, są od dwóch do trzech razy bardziej narażone na depresję niż reszta populacji.
Przewlekłe migreny
Amerykańska Fundacja Migreny sugeruje, że około 25% lub jeden na czterech pacjentów cierpiących na migrenę doświadcza depresji. Migreny są niezwykle bolesne, a przewlekłe migreny mogą mieć bardzo negatywny wpływ na życie człowieka.
Zespół policystycznych jajników (PCOS)
U osób z zespołem policystycznych jajników (PCOS) częściej niż w populacji ogólnej występują zarówno zaburzenia depresyjne, jak i lękowe.
Rak
Według portalu cancer.org 25% lub jedna na cztery osoby chore na raka cierpi na depresję.
Fakty i statystyki dotyczące depresji
Oto kilka faktów i statystyk dotyczących depresji:
- Poważne zaburzenie depresyjne jest częściej diagnozowane u kobiet niż u mężczyzn.
- Poważne zaburzenie depresyjne jest jedną z głównych przyczyn niepełnosprawności w Stanach Zjednoczonych.
- Około 7,2% osób w wieku 18 lat i starszych w Stanach Zjednoczonych cierpi na poważne zaburzenia depresyjne.
- Według Centrum Kontroli Chorób (CDC) 1,9 miliona dzieci i nastolatków w wieku od 3 do 17 lat cierpi na poważne zaburzenia depresyjne.
- Uważa się, że jedna na trzy osoby, które przeżyły zawał serca, doświadcza depresji.
- Według Narodowego Instytutu Zdrowia Psychicznego (NIMH), depresja występuje u 10% do 27% pacjentów po udarze mózgu.
Skąd mam wiedzieć, czy mam depresję?
Istnieje wiele różnych rodzajów zaburzeń depresyjnych, w tym duża depresja (major depressive disorder, MDD), która jest jednym z najczęstszych zaburzeń depresyjnych, uporczywa depresja (persistent depressive disorder, PDD), depresja poporodowa, zaburzenia dysforyczne przedmiesiączkowe (premenstrual dysphoric disorder, PMDD), sezonowa choroba afektywna (rodzaj dużej depresji występującej sezonowo) oraz inne określone lub nieokreślone zaburzenia depresyjne. Oto kilka oznak i objawów depresji, na które należy zwrócić uwagę:
- Utrata zainteresowania czynnościami, które wcześniej sprawiały przyjemność
- Obniżony lub przygnębiony nastrój
- Poczucie bezwartościowości, beznadziejności lub nieproporcjonalnie duże poczucie winy
- Zmiany apetytu
- Zbyt dużo lub zbyt mało snu (hipersomnia lub bezsenność)
- Drażliwość
- Nadmierny płacz
- Emocjonalne odrętwienie
- Zmęczenie lub znużenie
Jeśli doświadczasz objawów depresji i stwierdzisz, że mają one wpływ na Twoje życie, samoopiekę, zdolność do funkcjonowania w pracy, szkole, związkach i innych dziedzinach życia, koniecznie zgłoś się do lekarza lub psychiatry w celu dokonania oceny. Podczas takiej wizyty można porozmawiać o swoich objawach i ewentualnie postawić diagnozę lub otrzymać skierowanie do kogoś, kto może postawić diagnozę i dokonać oceny. Zdiagnozowanie depresji nie jest tak straszne, jak mogłoby się wydawać. Zazwyczaj proces diagnostyczny w przypadku depresji polega na tym, że lekarz specjalista, na przykład psychiatra, zadaje pacjentowi serię pytań i na podstawie odpowiedzi stawia diagnozę. Jest to proces nieinwazyjny, a diagnoza jest często pierwszym krokiem do leczenia zaburzeń takich jak depresja. Nie bój się zwrócić do lekarza i pamiętaj, że depresja jest powszechnym zaburzeniem psychicznym. Jeśli zmagasz się z depresją lub jakimkolwiek innym zaburzeniem psychicznym, nie jesteś sam.
Czy współwystępowanie zaburzeń psychicznych jest normalne?
Jak widać, na podstawie statystyk przedstawionych w tym artykule, współwystępowanie zaburzeń psychicznych lub więcej niż jednego zaburzenia psychicznego jest bardzo powszechne. Schorzenia fizyczne również mogą współwystępować ze schorzeniami psychicznymi. Wiele osób ma współwystępujące zaburzenia psychiczne i o ile dostępne jest leczenie zaburzeń, które u nich występują, można z pewnością uzyskać pomoc, wsparcie i leczenie w obu przypadkach. W przypadku, gdy jedno z zaburzeń jest bardziej rozpowszechnione, naglące lub natychmiastowo niepokojące, to właśnie ono może być leczone w pierwszej kolejności, ale niezależnie od tego można leczyć wiele zaburzeń w swoim życiu. Upewnij się, że zawsze konsultujesz się z lekarzem lub specjalistą od zdrowia psychicznego, jeśli zauważysz objawy jakiegokolwiek zaburzenia (zaburzeń) wpływającego na Twoje życie i wiedz, że wiele osób cierpiących na zaburzenia psychiczne prowadzi pełne, szczęśliwe życie.
Więcej informacji
- mind-diagnostics.org/blog/depression/comorbid-depression-common-depression-comorbidities-and-symptoms
