Depresja jest powszechną chorobą psychiczną. Istnieje jednak wiele błędnych przekonań na temat depresji. Ważne jest, by przełamywać piętno, jakim otaczane są choroby i zaburzenia psychiczne, aby zwiększyć zrozumienie i dostęp do pomocy. Oto kilka faktów na temat depresji, które mogą pomóc w lepszym zrozumieniu tej choroby, niezależnie od tego, czy uważasz, że możesz na nią cierpieć, czy po prostu chcesz dowiedzieć się więcej, a także dowiedzieć się, jak znaleźć wsparcie w przypadku depresji.
Co to jest depresja?
Depresja to zaburzenie psychiczne, które charakteryzuje się wieloma objawami. Dwa najbardziej charakterystyczne symptomy depresji to obniżony nastrój i utrata zainteresowania czynnościami, które wcześniej sprawiały przyjemność. Wiele osób nie zdaje sobie sprawy, że nie istnieje tylko jeden rodzaj depresji. Istnieją natomiast różne rodzaje zaburzeń depresyjnych lub rodzajów depresji, a każdy z nich ma inne kryteria diagnostyczne. Aby uzyskać formalne rozpoznanie zaburzenia depresyjnego lub jakiegokolwiek innego zaburzenia psychicznego, należy udać się do specjalisty, który posiada kwalifikacje do diagnozowania zaburzeń psychicznych.
Rodzaje depresji
W DSM-5 różne rodzaje depresji zostały zaliczone do kategorii zaburzeń depresyjnych. Istnieją również zaburzenia, takie jak choroba dwubiegunowa, które obejmują okresy depresji jako kryteria diagnostyczne, ale należą do innych kategorii. Oto niektóre z typowych rodzajów depresji, z jakimi może zetknąć się dana osoba:
Poważne zaburzenie depresyjne (MDD)
Poważne zaburzenie depresyjne to powszechne zaburzenie depresyjne charakteryzujące się obniżonym nastrojem i utratą zainteresowania czynnościami, które wcześniej sprawiały danej osobie przyjemność. Poniżej przedstawiono typowe objawy związane z dużym zaburzeniem depresyjnym:
- Niski lub przygnębiony nastrój
- Utrata zainteresowania czynnościami, które zwykle się lubi lub które kiedyś się lubiło
- Drażliwość
- Zmęczenie lub znużenie
- Niespokojność
- Hipersomnia lub bezsenność (zbyt dużo lub zbyt mało snu)
- Zmiany apetytu
- Problemy z koncentracją lub skupieniem uwagi
- Nadmierny płacz
- Drętwienie emocjonalne
- Poczucie beznadziejności, winy lub bezwartościowości
Trwałe zaburzenie depresyjne (PDD)
Uporczywe zaburzenie depresyjne różni się od dużej depresji tym, że jest uporczywe i musi trwać co najmniej dwa lata lub dłużej, aby można było postawić diagnozę. Jest ono często uważane za przewlekłą depresję o niskim nasileniu. Oto typowe objawy związane z PDD:
- Utrzymujący się obniżony nastrój
- Problemy z koncentracją lub skupieniem uwagi
- Hipersomnia lub bezsenność (zbyt dużo lub zbyt mało snu)
- Zmęczenie lub niski poziom energii
- Zmiany apetytu
- Drażliwość
- Poczucie bezwartościowości lub winy
Sezonowe zaburzenie afektywne (SAD)
Sezonowe zaburzenie afektywne jest uważane za rodzaj poważnego zaburzenia depresyjnego, które występuje sezonowo. Oto objawy, które mogą wystąpić podczas epizodu depresji w przebiegu choroby afektywnej sezonowej:
- Niski lub przygnębiony nastrój
- Utrata zainteresowania czynnościami, które zwykle sprawiają przyjemność
- Drażliwość
- Zmęczenie lub niepokój
- Hipersomnia lub bezsenność (zbyt dużo lub zbyt mało snu)
- Zmiany apetytu
- Problemy z koncentracją lub skupieniem uwagi
- Poczucie bezwartościowości lub winy
- Nadmierny płacz
- Emocjonalne odrętwienie
Zaburzenie dysforyczne przedmiesiączkowe (PMDD)
Jeśli ktoś cierpi na PMDD, poniższe objawy pojawią się przed miesiączką i ustąpią na początku miesiączki lub wkrótce po jej wystąpieniu.
- Przygnębiony nastrój
- Zmęczenie lub senność
- Poczucie bezwartościowości lub winy
- Drażliwość lub pobudzenie
- Hipersomnia lub bezsenność (zbyt dużo lub zbyt mało snu)
- Zwiększony niepokój, ataki paniki lub nerwowość
- Poczucie przytłoczenia
- Fizyczne objawy PMS, takie jak wzdęcia i skurcze
To nie jest to samo, co “zwykły” lub standardowy PMS, a objawy mogą wpływać na zdolność danej osoby do funkcjonowania w pracy lub szkole. Mogą również wpływać na relacje międzyludzkie.
Depresja poporodowa
Kobiety, które urodziły dziecko, mogą doświadczać “baby blues”, ale depresja poporodowa jest bardziej poważna. Objawy depresji poporodowej obejmują:
- Niski lub przygnębiony nastrój
- Utrata zainteresowania czynnościami, które zwykle się lubi lub które kiedyś się lubiło
- Drażliwość
- Zmęczenie lub niepokój
- Hipersomnia lub bezsenność (zbyt dużo lub zbyt mało snu)
- Zmiany apetytu
- Problemy z koncentracją lub skupieniem uwagi
- Poczucie bezwartościowości, winy lub beznadziejności
- Drętwienie emocjonalne
- Płacz nadmierny lub bez powodu
- Poczucie, że jest się złą matką
- Ogromny niepokój o dziecko
- Poczucie oderwania od dziecka
Depresja poporodowa jest druzgocącym wyzwaniem, z którym trzeba się zmierzyć, ale dobra wiadomość jest taka, że podobnie jak inne formy depresji, jest ona uleczalna. Jeśli cierpisz na depresję poporodową, nie jesteś sama. Mówi się, że jedna na osiem kobiet, które urodziły dziecko, będzie zmagać się z depresją poporodową.
Inne zaburzenia
W DSM-5 istnieją inne zaburzenia zaliczane do zaburzeń depresyjnych. Innym zaburzeniem jest choroba dwubiegunowa, która w kryteriach diagnozy uwzględnia okresy depresji. Zaburzenie dwubiegunowe różni się od zaburzeń zaliczanych do zaburzeń depresyjnych, ponieważ osoba z zaburzeniem dwubiegunowym doświadcza depresji i manii lub hipomanii. Innym czynnikiem mogącym powodować depresję jest skomplikowany żal lub żałoba. Jeśli uważasz, że możesz cierpieć na depresję lub inne zaburzenie psychiczne, ważne jest, abyś postarał się o formalną diagnozę.
Statystyki dotyczące depresji
- Choroby współistniejące w depresji są powszechne. Do częstych współwystępujących zaburzeń depresyjnych lub depresji należą zaburzenia lękowe, zaburzenia związane z używaniem substancji oraz zaburzenia osobowości.
- Statystycznie rzecz biorąc, kobiety są bardziej narażone na depresję niż mężczyźni, choć z depresją mogą borykać się osoby każdej płci.
- Depresja może pojawić się w dowolnym momencie, ale przeciętny wiek zachorowania na depresję to późne lata młodzieńcze lub połowa dwudziestego roku życia.
- O swoich doświadczeniach z depresją opowiedziało wielu celebrytów, w tym Lady Gaga i Dwayne “The Rock” Johnson.
Depresja wśród nastolatków – fakty
- Według danych CDC, depresję rozpoznaje się u 3,2% dzieci i nastolatków w wieku od 3 do 17 lat, czyli u około 1,9 miliona dzieci i nastolatków w wieku od 3 do 17 lat w Stanach Zjednoczonych.
- Według CDC, u 73,8% dzieci i nastolatków w wieku od 3 do 17 lat cierpiących na depresję występują lęki. U osób cierpiących na depresję często występują choroby współistniejące.
- Leczenie depresji może pomóc nastolatkom cierpiącym na depresję.
- Choroby psychiczne są tak samo poważne u nastolatków, jak u wszystkich innych osób. Depresja nie jest zamiennie używana ze słowem “smutek”, nie jest fazą ani kwestią nastawienia. W stosunku do nastolatka cierpiącego na depresję należy być wspierającym i nieosądzającym.
Czynniki ryzyka
Na depresję może zachorować każdy. Istnieją czynniki ryzyka, które mogą przyczynić się do rozwoju zaburzeń depresyjnych, takie jak:
- Występowanie zaburzeń depresyjnych w rodzinie
- Osobiste występowanie innych zaburzeń fizycznych lub psychicznych
- Stres, trauma lub poważne zmiany w życiu
- Niski status socjoekonomiczny
- Brak więzi społecznych lub wsparcia społecznego
- Zaburzenia snu
Wsparcie w przypadku depresji
Istnieje wiele sposobów uzyskania wsparcia w przypadku depresji, zarówno w perspektywie długoterminowej, jak i krótkoterminowej.
Doskonałym sposobem na uzyskanie wsparcia rówieśników w przypadku depresji są grupy wsparcia. Można znaleźć grupę wsparcia, która spotyka się lokalnie, albo taką, która spotyka się online. Choć grupy wsparcia nie są formą leczenia i nie są tożsame z terapią grupową, spotkania z ludźmi, którzy przechodzą przez to samo, mogą być pocieszające i pomocne.
Fora internetowe to kolejny sposób na poznanie ludzi, którzy przechodzą przez to samo. Podobnie jak grupy wsparcia, fora internetowe nie są często prowadzone przez specjalistów z dziedziny medycyny lub zdrowia psychicznego, tak jak terapia grupowa, ale mogą okazać się pomocne, zwłaszcza jeśli czujesz się samotny.
Poradnictwo i terapia są zarówno sposobem leczenia depresji, jak i formą wsparcia. Metody terapeutyczne, takie jak terapia poznawczo-behawioralna (CBT) czy terapia interpersonalna (IPT), są powszechnymi, opartymi na dowodach naukowych sposobami leczenia depresji.
Infolinie, takie jak Krajowy Telefon Zaufania (National Suicide Prevention Lifeline), są przydatne dla wszystkich osób zmagających się z depresją. Jest to sposób na uzyskanie natychmiastowego wsparcia od wolontariusza, ale nie zastępuje on stałego wsparcia ani opieki medycznej i psychiatrycznej.
Jak znaleźć poradę w przypadku depresji?
Jeśli masz depresję, podejrzewasz, że możesz ją mieć, albo masz dziecko lub nastolatka, który cierpi na depresję, możesz się zastanawiać, jak znaleźć wsparcie w postaci doradcy lub terapeuty. Istnieje wiele sposobów. Oto kilka sposobów na znalezienie terapeuty lub doradcy:
- Poproś swojego lub dziecka lekarza pierwszego kontaktu o skierowanie do doradcy lub terapeuty
- Skontaktuj się z firmą ubezpieczeniową lub odwiedź jej stronę internetową, aby sprawdzić, co oferuje
- Skorzystaj z internetowego katalogu lub wyszukiwarki usług świadczonych w zakresie zdrowia psychicznego
- Jeśli jesteś studentem lub jeśli Twoje dziecko jest studentem, rozważ skorzystanie z pomocy na terenie kampusu, jeśli jest ona dostępna
- Poszukaj ośrodka społecznego w swojej okolicy, który oferuje usługi doradcze
Rozwiąż test na depresję
Czy uważasz, że możesz mieć depresję? Jeśli tak, możesz wykonać nasz test PREMIUM, aby dowiedzieć się więcej o swoich objawach i uzyskać wgląd w to, co przeżywasz. Test depresji DU-29 nie zastępuje diagnozy i może być stosowany wyłącznie przez osoby powyżej 18 roku życia. W celu uzyskania odpowiedniej oceny i diagnozy należy skontaktować się z lekarzem lub specjalistą z zakresu zdrowia psychicznego.
Więcej informacji
- mind-diagnostics.org/blog/depression/facts-about-depression-breaking-stigma
