Lęk i złość to tylko niektóre z objawów emocjonalnych, których doświadczają osoby z dysleksją. Dowiedz się, co czują osoby z dysleksją i czym różnią się ich doświadczenia od osób zdrowych.
Niepokój
Lęk jest najczęstszym objawem emocjonalnym zgłaszanym przez dorosłych z dysleksją. Osoby z dysleksją zaczynają się bać z powodu ciągłej frustracji i zamieszania w szkole.
Lęk sprawia, że ludzie unikają tego, co ich przeraża. Dysleksja nie jest wyjątkiem. Jednak wielu nauczycieli i rodziców błędnie interpretuje to unikanie jako lenistwo. W rzeczywistości niechęć dyslektyka do uczestniczenia w zajęciach szkolnych, takich jak praca domowa, jest bardziej związana z lękiem i zagubieniem niż z apatią.
Gniew
Wiele problemów emocjonalnych spowodowanych dysleksją wynika z frustracji spowodowanej sytuacją szkolną lub społeczną.
Teoretycznie oczywistym celem gniewu dyslektyków byłyby szkoły i nauczyciele, jednak osoby z dysleksją często wyładowują złość na swoich rodzicach. Matki szczególnie często odczuwają gniew dyslektyków. Dzieci nie wyładowują złych emocji w szkole, lecz dają im upust w domu. Gniew i inne silne uczucia często są skierowane w stronę matki. Jak na ironię, to zaufanie dziecka do matki pozwala mu wyładować złość. Jednak staje się to bardzo frustrujące i zagmatwane dla rodzica, który desperacko próbuje pomóc swojemu dziecku.
Gdy młodzi ludzie osiągają wiek dojrzewania, społeczeństwo oczekuje, że staną się niezależni. Napięcie między oczekiwaniem niezależności, a wyuczoną zależnością dziecka powoduje wielkie konflikty wewnętrzne. Nastolatek z dysleksją wykorzystuje swój gniew, aby oderwać się od ludzi, od których czuje się tak zależny.
Obraz siebie
Osoby z dysleksją są wyjątkowo podatne na frustrację i niepokój. Według Erika Eriksona w pierwszych latach szkoły każde dziecko musi rozwiązywać konflikty między pozytywnym obrazem siebie, a poczuciem niższości.
- Jeśli dzieci odnoszą sukces w szkole, to łatwo rozwiną pozytywne uczucia do siebie i uwierzą, że mogą odnieść sukces w życiu.
- Jeśli dzieci spotykają się z niepowodzeniami i frustracją, uczą się, że są gorsze od innych i że ich wysiłek nie ma większego znaczenia. Zamiast czuć się silni i produktywni, uczą się, że kontroluje ich otoczenie. Czują się bezsilni i niekompetentni.
Gdy typowi uczniowie odnoszą sukcesy, przypisują to swoim własnym wysiłkom – kiedy im się nie udaje, po prostu bardziej się starają. Jednak kiedy dyslektyk odniesie sukces, bardzo często prawdopodobnie przypisze swój sukces szczęściu. Kiedy mu się nie udaje, po prostu uważa się za głupiego.
Badania sugerują również, że poczucie niższości rozwija się przed dziesiątym rokiem życia. Po tym wieku niezwykle trudno jest pomóc dziecku rozwinąć pozytywny obraz siebie. To mocny argument przemawiający za wczesną interwencją.
Czy mogę mieć dysleksję?
Uzyskaj wstępną ocenę dysleksji w 10 minut. Wykonaj nasz test na dysleksję. Proszę pamiętać, że nasza aplikacja nie jest narzędziem diagnostycznym. Jeżeli podejrzewasz u siebie występowanie objawów charakterystycznych dla danego schorzenia i chcesz uzyskać wiarygodną diagnozę, skontaktuj się z psychoterapeutą, psychiatrą, lekarzem lub pracownikiem służby zdrowia.
Depresja
Depresja jest również częstym powikłaniem w dysleksji. Chociaż większość osób z dysleksją nie ma depresji, dzieci z tego rodzaju trudnościami w uczeniu się są bardziej narażone na intensywne uczucia smutku i bólu. Być może z powodu niskiej samooceny osoby z dysleksją boją się skierować swój gniew na otoczenie, a zamiast tego kłębią złe uczucia w sobie.
Problemy rodzinne
Jak każdy stan upośledzenia, dysleksja ma ogromny wpływ na rodzinę dziecka. Jednakże, ponieważ dysleksja jest niewidoczną “niepełnosprawnością”, skutki te są często pomijane.
Dysleksja wpływa na rodzinę na różne sposoby. Jedną z najbardziej oczywistych jest rywalizacja między rodzeństwem. Dzieci bez dysleksji często są zazdrosne o dziecko z dysleksją, któremu poświęca się większość uwagi, czasu i pieniędzy. Jak na ironię, dziecko z dysleksją nie chce takiej uwagi. Zwiększa to szanse, że będzie działał negatywnie przeciwko dzieciom osiągającym sukcesy w rodzinie.
Specyficzna dysleksja rozwojowa przebiega w rodzinach. Oznacza to, że jeden lub oboje rodzice dziecka mogli mieć podobne problemy w szkole. W obliczu dziecka mającego problemy szkolne rodzice z dysleksją mogą zareagować na dwa sposoby. Mogą zaprzeczać istnieniu dysleksji i wierzyć, że gdyby dziecko po prostu bardzie przykładało się do swoich obowiązków, to nie byłoby żadnych problemów z nauką. Z drugie strony rodzice mogą ponownie przeżyć swoje niepowodzenia i frustracje dzięki szkolnym doświadczeniom ich dziecka. To przywraca silne i przerażające emocje, które mogą kolidować z umiejętnościami rodzicielskimi.
Źródła:
- http://dyslexiahelp.umich.edu/parents/living-with-dyslexia/home/social-emotional-challenges/what-does-person-with-dyslexia-feel
