Terapia, nauka szkolna, praca samokształceniowa podejmowana przez dziecko powinny odbywać się według następujących zasad:

  • należy uwzględniać wolne tempo, zróżnicowanie rytmu pracy, zwiększoną męczliwość dziecka;
  • trzeba dzielić dziecku materiał do opanowania na małe porcje, wydłużać czas na wykonywanie zadań, stosować zwiększoną ilość ćwiczeń, powtórzeń;
  • nie wolno przeciążać dziecka czytaniem i pisaniem (trzeba robić krótkie przerwy w pracy lub często zmieć rodzaj aktywności dziecka);
  • należy wykorzystywać wiele kanałów sensorycznych (angażować w pracę wszystkie zmysły) oraz stosować techniki skojarzeniowe, ułatwiające zapamiętywanie;
  • trzeba podkreślać mocne strony dziecka i na nich bazować;
  • należy dostrzegać i nagradzać wkład pracy dziecka niezależnie od uzyskanych przez nie efektów;
  • trzeba podkreślać, doceniać nawet najmniejsze postępy dziecka;
  • nie wolno karać dziecka za niepowodzenia, brak lub niewystarczające efekty w pracy;
  • trzeba kierować do dziecka krótkie, proste polecenia i upewniać się, czy je zrozumiało;
  • należy stworzyć dziecku odpowiednie środowisko do pracy (wygodne, ciche, dobrze oświetlone, właściwie wyposażone miejsce);
  • trzeba wypracować z dzieckiem odpowiedni harmonogram pracy (stały czas, miejsce nauki);
  • należy pomagać dziecku, kontrolować efekty jego pracy;
  • nie wolno wyręczać dziecka w wyszukiwaniu, poprawianiu błędów;
  • trzeba wyrabiać u dziecka nawyk autokorekty i stałego korzystania ze słownika ortograficznego;
  • nie wolno obniżać ocen za popełnione przez dziecko typowe dla dysleksji błędy w czytaniu, pisaniu;
  • nie należy wymagać od dziecka pisania na tablicy, czytania głośnego na forum.

W przypadku uczniów z dysleksją korzystne może być także stosowanie następujących ułatwień:

  • słuchanie lektur (audiobooki);
  • pisanie na komputerze (łatwiej odczytywać, poprawiać, uzupełniać notatki);
  • nagrywanie dyktafonem swoich wypowiedzi, by przepisać je ze słuchu (wypracowania);
  • nagrywanie dyktafonem zajęć, by uzupełnić notatki o treści, których dziecko nie zdążyło zapisać;
  • pisanie drukowanymi literami (zwiększa czytelność pracy);
  • zastąpienie zeszytu skoroszytem (można usuwać, dodawać, zmieniać kolejność kartek, co ułatwia korektę i uzupełnianie notatek);
  • zeszyty z powiększoną liniaturą.(ułatwiają zapis);
  • czytanie ze wskaźnikiem (zaznaczanie wyrazu, który jest odczytywany).

Źródła:

  1. M. Dąbrowska: Dysleksja w ujęciu psycholingwistycznym. Przegląd badań. Psychologia Wychowawcza Nr 4 1995 r.
  2. https://zdrowie.radiozet.pl/Ciaza-i-dziecko/Zdrowie-dziecka/Dysleksja-rozwojowa-na-czym-polega-to-zaburzenie?
  3. M. Bogdanowicz, A. Borkowska, Model rozpoznawania specyficznych trudności w czytaniu i pisaniu
  4. M.B. Pecyna (red.), Dysleksja rozwojowa. Fakt i tajemnica w diagnostyce psychologiczno-pedagogicznej
  5. http://rodzina.bialystok.pl/aktualnosci/885/dysleksja-czym-jest-jak-ja-rozpoznac-i-jak-wspomagac-dziecko/